Bu resimlerde gördüğünüz şey aslında bir mantardır. Bu
mantar beyaz peynirin üzerine dökülmüş böğürtlen veya vişne reçeli
görüntüsünü andırsa da kendi tadı pek bu kadar lezzetli değil. Adı
“hydnellum peckii” olan bu mantar zehirli değildir ancak yenebilir de
değildir, çünkü acı bir tada sahip.
Şapkasının çapı 6.5 ayağı ise 2 santim kadar olmaktadır ve genellikle
çam ağaçlı ormanlarda ağaçların diplerinde yaşamaktadır.
Araştırmalara
göre bu mantarın çok kuvvetli antikoagülan (yani pıhtılaşma önleyici)
madde olan atromentin içerdiği görüldü, artrometin aynı zaman
antibiyotik özelliğine de sahiptir. Bilim insanları hala bu mantar
familyasının tıp biliminde nasıl kullanımın olabileceğini araştırmaya
devam etmektedirler.
Doğa’da her canlı türü kendine has tasarım, yaşam alanı ve ekosistemine
sahip olarak yaratılmış Allah tarafından ve özellikle bitki dünyası şifa
edici, vitamin veya faydalı enizm içerikli yapısıyla insana birer nimet
ve yaradılış üzerine düşünme kaynanı oluşturmaktadır.
“Şüphesiz
gece ve gündüzün ard arda değişmesinde, Allah’ın göklerde ve yeryüzünde
yarattığı şeylerde, Allah’a karşı gelmekten sakınan bir toplum için pek
çok deliller vardır.” Yunus Suresi, 6.Ayet
DNA
iplikçiğinin hücre çekirdeğine nasıl yerleştiğini araştıran bilimciler
insan genomunun ilk 3D görüntülerini hazırladı. Elbette söz konusu olan
insan genlerini taşıyan DNA zinciri. Toplam uzunluğu 2 metreyi bulan DNA
iplikçiğinin hücre çekirdeğine nasıl yerleştiğini araştıran bilimciler
insan genomunun ilk 3D görüntülerini hazırladı.
"Science" dergisinde yayımlanan araştırmaya göre Massachusetts
Üniversitesi Tıp Fakültesi’nden Job Dekker yönetimindeki ekip,
milimetrenin %1' i kalınlığındaki DNA iplikçiğinin çok sıkı bir kürecik
halinde hücre çekirdeğine sığdığını gösterdi.
İlk kez insan genomunun şeklini tam olarak görebildiklerini söyleyen
Dekker, DNA iplikçiğinin oluşturduğu bu küreciğin rastgele örülmediğini,
tamamen organize şekilde ‘sıkıştığını’ söyledi. Dekker şöyle devam
etti:
“İnsan DNA zincirini düz bir iplikçik olarak düşündüğümüzde, bazı genler
birbirinden oldukça uzağa düşüyor. Ancak bunlar organize şekilde bir
kürecik içine sıkıştığında uzak gibi görünen genler birbirine komşu
oluyor. Dolayısıyla birbiriyle ilgisiz gibi görünen genlerin de aslında
birbiriyle bilgi alışverişi yaptığı, etkileşimli bir kürecikten
bahsediyoruz”.
Bu kesintisiz bilgi alışverişi, bir hücrenin sağlıklı işleyip
işlemediğinde de etkili oluyor.
Araştırmayla ortaya çıkarılan bir başka bilgi ise insan genomunun iki
ayrı kompartımana bölünmüş olduğu. İlk kompartıman aktif genlere erişimi
hızlandırırken, ikinci kompantıman ise pasif genler için depo görevi
görüyor. Bu iki kompartıman arasında dolanan kromozomlar pasif genlerini
depoda bırakıyor.
“Doğrusu
kâfirler kendi içlerinden uyarıcı bir peygamber geldiğine şaşırdılar da
dediler ki: «Bu şaşılacak bir şeydir! Öldüğümüz ve bir toprak olduğumuz
vakit mi (tekrar) dirileceğiz? Bu dönüş çok uzaktır.» Fakat biz
toprağın onlardan neyi eksilttiğini elbette biliyoruz. Yanımızda herşeyi
kaydedip muhafaza eden bir kitap vardır.” Kaf Suresi, 2-4.
Kuş tüylerindeki keratin proteininin ve doğal boya maddesi melaninin birlikteliği ışığın bizim görebileceğimiz
şekilde kırılmasını sağlar; tüylerde gördüğümüz açıklı
koyulu renkler de bu keratin proteininin tek bir yönde
konumlanmış olmasından kaynaklanmaktadır. Kuş tüylerindeki
son derece canlı renkler tüylerin bu yapısal özelliğinden
kaynaklanır.
Bu doğal tasarımdan esinlenen bir Japon firması, yeniden
kullanılabilir işaret tabelaları üretmiştir; bu tabelaların
yüzeyleri, UV ışınları altında yapısal değişim göstermektedir.
Tabela üzerine düşen UV ışınları malzemenin kristalize
sıralanışını değiştirir ve istenen mesajı göstermesi
için belirli renklerin devre dışı kalmasını sağlar.
Bu tabelalar, tekrar tekrar kullanılabilmekte veya üzerine
yeni imajlar basılabilmesine imkan tanımaktadır. Böylece
hem yeni tabela üretme maliyeti ortadan kalkmakta hem
de bu üretim için gerekli olan zehirli boyalar kullanılmamaktadır.
Yakından
bakınca her biri birer sürreal sanat tablosu gibi görünüyor ama öyle
özel yaratıma sahipler ki, hayret etmemek mümkün değil!
Polenin etrafı "sporoderm" diye adlandırılan bir kabuk tarafından
sarılmıştır. Bu kabuğun dış kısmında bulunan ve "ekzin" olarak
adlandırılan tabaka, organik alemin bilinen en dayanıklı maddesidir ve
kimyasal yapısı henüz tam olarak aydınlatılamamıştır. Bu madde genel olarak asitlerin ve enzimlerin yol açtığı bozulmalara
karşı çok dirençlidir. Ayrıca yüksek sıcaklık ve basınçtan da
etkilenmez.
Görüldüğü gibi, bitkilerin devamlılığı için
varlıkları zorunlu olan polenlerin korunmaları için çok detaylı
tedbirler alınmıştır; polenler adeta özel olarak ambalajlanmışlardır. Bu
sayede polenler hangi metodla taşınırlarsa taşınsınlar, ana
gövdelerinden kilometrelerce uzaklıkta dahi canlılıklarını
sürdürebilirler. Polendeki bu detaylı yapıda da görüldüğü gibi
Allah
yarattığı her şeyde bize benzersiz sanatını gösterir ve bunların
üzerinde düşünmemizi ister.
Polenler ilk olarak çiçeklerin erkek üreme organlarında üretilirler ve
oradan da çiçeğin dış bölümüne doğru ilerlerler. Buraya ulaştıktan sonra
da olgunlaşmaya başlarlar ve sonraki nesil için döllenmeye hazır hale
gelirler. Bu polenin hayatındaki ilk aşamadır. Polen, gözle
görülemeyecek kadar küçük bir mikroorganizmadır (kayın ağacını poleni 2,
kabağın poleni ise 200 mikron büyüklüğündedir) (1 mikron=1/1000mm).
Polenin içinde bitkinin üreme hücreleri vardır. Bu hücrelerin dış
etkenlerden zarar görmeden canlılıklarını koruyabilmeleri için çok iyi
bir şekilde saklanmaları gerekir. Bu yüzden polenin yapısı son derece
sağlamdır.
"O
Allah ki, yaratandır, (en güzel bir biçimde) kusursuzca var edendir,
'şekil ve suret' verendir. En güzel isimler O'nundur. Göklerde ve yerde
olanların tümü O'nu tesbih etmektedir. O, Aziz, Hakim'dir." Haşr Suresi, 24
